'Wil je naar het dorp?’ Ik knikte gedwee en zei graag, terwijl in mij van alles gebeurde.
Nog geen twee maanden geleden boekte ik in een impulsieve bui een retourticket naar India. Voor 209euro laat je zo’n kans niet liggen. En ondanks mijn haat-liefde verhouding met het land, moest ik daar gewoon op dat moment zijn. Pani puri eten, kokoswater drinken en zien wat er op mijn pad zou komen. Terug naar mijn kindertehuis in Amravati waar ik mijn eerste twee jaar van mijn leven had doorgebracht.
Als geadopteerde uit India kan ik mijn moederland niet ontwijken. Het is onderdeel van mij. Zowel mijn moeder als het land. Desondanks is India een deel van mij waar ik lange tijd nooit echt naar heb durven kijken. Hoewel ik haar beweegredenen begrijp, heeft ze mij toch als baby afgestaan. De angst om weer te worden afgewezen is niet te beschrijven. Afwijzing hoort bij het leven, en dat mag door iedereen, maar niet door haar. Los daarvan, hoe ga ik na 28 jaar een arme vrouw, die ik mij überhaupt niet kan herinneren, op het Indiase platteland terugvinden in een land van 1,3 miljard inwoners?
Het was de derde keer dat ik in Amravati was en wederom werd ik opgenomen als ‘hun’ dochter. De eerste avond had ik een openhartig gesprek met twee zusters en vertelde ik hen over de worsteling om mijn adoptie een plek te geven. Het is namelijk best complex om ouders te hebben die niet, maar wel je ouders zijn. En ouders die wel, maar niet je ouders zijn. Ik vertelde over hoe een verlangen naar mijn moeder was aangewakkerd. En wat ik ook probeerde, het maar niet lukte om deze te doven. Ja, ik wist dat het moeilijk zou zijn om haar te vinden, zelfs gevaarlijk voor haar, dat ik het moest accepteren en een plek moest geven. Hoewel ik alles begreep, bleef er toch een zwart gapend gat in mijn hoofd en hart. Ik moest het toch in ieder geval geprobeerd hebben?
Blijkbaar waren de zusters geraakt door het verhaal en de volgende dag hoorde ik dat ze mijn documenten hadden bekeken. Het dorp, de naam van mijn opa en mijn moeder stonden genoteerd. Hoewel dit niet de insteek van mijn reis was en ik er misschien nog niet klaar voor was om haar te ontmoeten, wist ik wel dat dit de kans van mijn leven was.
Comments